Dopóki żyje na świecie choćby jeden człowiek,
który nie kocha Boga ponad wszystko,
nie wolno ci ani na chwile spocząć.

Dopóki Bóg nie jest wszędzie wielbiony,
nie wolno ci ani na chwile spocząć.

Dopóki Królowa Nieba i Ziemi nie jest wszędzie wychwalana
 nie wolno Ci ani na chwilę spocząć.

Żadna ofiara, żaden krzyż,
żądne cierpienie, żadne opuszczenie, żaden smutek, żadna napaść,
 w ogóle nic niech nie będzie dla ciebie zbyt trudne dzięki łasce Bożej.

Żadna zdrada, żadna niewierność,
żadne oziębienie, żadne kpiny, niech nie umniejszą twojego ognia!

Wszystko jednak przez Niego, z Nim i dla Niego.
Wszystkie narody, pokolenia, ludy i języki,
chwalcie Pana Boga naszego!

Biada mi jeśli Ciebie, mój Panie,
 nie będę głosił ludziom!

O Panie, pomóż mi, pokaż mi drogę!
Bez Ciebie nic nie potrafię,
od Ciebie spodziewam się wszystkiego.
Tobie, Panie, zaufałem,
nie doznam zawstydzenia się na wieki.

Módl się zawsze z najgłębszą pokorą
i z największym zaufaniem.
Niech cię nic od tego nie powstrzyma.

Ojciec Franciszek Maria od Krzyża Jordan, Dziennik DuchowyII, 1-2   20 grudnia 1894 r.

„A to jest życie wieczne:
aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga,
oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”
(J 17, 3)

1. Poruszonego dogłębnym doświadczeniem Boga, sytuacją Kościoła i realiami swej epoki, Ojca Franciszka Marię od Krzyża Jordana ogarnęło naglące pragnienie, aby wszyscy ludzie poznali jedynego prawdziwego Boga i doświadczyli pełni życia przez Jezusa Zbawiciela. Jego wizja dotyczyła zjednoczenia wszystkich sił apostolskich Kościoła w miłowaniu i głoszeniu Jezusa jako Zbawiciela światu potrzebującemu Boga. Brał pod uwagę ludzi z każdej grupy wiekowej i wszelkiego stanu, wszędzie pracujących wspólnie z wykorzystaniem wszelkich sposobów i środków.  
2. Rodzina Salwatoriańska jest wyrazem charyzmatu, daru Ducha Świętego udzielonego Ojcu Jordanowi dla Kościoła. Bierzemy swój wspólny początek z Apostolskiego Towarzystwa Nauczania, założonego przez Ojca Jordana 8 grudnia 1881 r. w Rzymie. Jego pierwszymi członkami byli księża diecezjalni. Teresa von Wüllenweber (późniejsza błogosławiona Maria od Apostołów) związała się z Towarzystwem w 1882 r. Do fundacji tej przyłączyło się wiele osób świeckich reprezentujących wszystkie grupy wiekowe. 
3. Dzisiaj Rodzina Salwatoriańska posiada trzy autonomiczne gałęzie: Towarzystwo Boskiego Zbawiciela, Zgromadzenie Sióstr Boskiego Zbawiciela i Międzynarodową Wspólnotę Boskiego Zbawiciela. Łączy nas zaangażowanie w misję według wizji naszego Założyciela. Tworzymy jedną rodzinę gorliwych apostołów głoszących wszystkim zbawienie objawione w Jezusie Chrystusie (Tt 3, 4). Podobnie jak pierwotny projekt Ojca Jordana rozwinął się z biegiem czasu, tak i my jesteśmy otwarci na to, dokąd Duch Święty poprowadzi nas w przyszłości.
4. Przeżywamy nasze powołanie w równości i komplementarnie według własnego stanu życia, darów i kultur.

„…głoś słowo Boga,
nastawaj w porę i nie w porę, wykaż błąd z całą cierpliwością i nauczaniem.
Idź i wytrwale głoś ludziom wszystkie słowa życia wiecznego”
Ojciec Jordan: Reg. 1884

„Tak, wszyscy musimy starać się coraz bardziej i bardziej o nabywanie tego ducha apostolskiego”
Bł. Maria od Apostołów: List, 28 czerwca 1900 r.

5. Idąc śladami Zbawiciela, jak apostołowie, jesteśmy wezwani do życia bezwarunkową miłością Boga i do głoszenia jej, kontynuując Jezusowe życiodajne dzieło niesienia zbawienia wszelkiemu stworzeniu i wyzwolenia od tego wszystkiego, co zagraża pełni życia. (Mt 28, 19-20, Mk 16, 15).
6. Nasze osobiste i wspólnotowe doświadczenie zbawienia stanowi dynamiczną i ożywczą siłę naszej misji. 
7. Pielęgnujemy naszą miłość do Kościoła i pracujemy w nim, z proroczą świadomością jako świadkowie Ewangelii. Przekonani, podobnie jak Ojciec Jordan i bł. Maria od Apostołów, że powołaniem wszystkich ochrzczonych jest być żywą siłą w Kościele i na rzecz sprawiedliwego świata, formujemy i wspieramy liderów w dziele ewangelizacji. 
8. Nasz duch uniwersalizmu wyraża się poprzez wszelkie sposoby i środki, do których natchnie nas miłość Boża.
   1. Jesteśmy otwarci na pytania i wyzwania naszej epoki historycznej, pozwalając, aby znaki czasu ukazywały nam sposoby i środki odpowiedzi na nie. 
   2. Włączamy innych w naszą misję oraz staramy się współpracować z zaangażowanymi w promowanie prawdy, sprawiedliwości i w obronę życia, podejmując preferencyjną opcję na rzecz ubogich oraz tych, których człowieczeństwo i godność nie jest uznawana. 
   3. Udostępniamy odwieczne prawdy Słowa Bożego i naszej wiary osobom należącym do wszelkich kultur, ras, grup etnicznych, klas społecznych, narodowości i religii. 
   4. W środowiskach wielokulturowych, wieloreligijnych i wielowyznaniowych żyjemy w duchu dialogu. 
9. Każda gałąź Rodziny Salwatoriańskiej wyraża naszą wspólną misję we właściwy sobie sposób.

„W Twoje ramiona, mój Odkupicielu i Zbawicielu, rzucam się; z Tobą, dla Ciebie, przez Ciebie i w Tobie chcę żyć i umierać”
Ojciec Jordan: Dziennik duchowy I, 9; 15 listopada 1875 r.

”Tak, żarliwie módlmy się i pracujmy, aby wola Jezusa - ‘przyjdź Królestwo Twoje’ – wypełniła się”
Bł. Maria od Apostołów:List, 20 maja 1901 r.

10. Nasza duchowość osobista i wspólnotowa przeżywana w realnym świecie jest zakorzeniona w naszym doświadczeniu Boga Ojca. Jezus Chrystus, który przyszedł, aby dać życie wszystkim, jest Źródłem i Centrum naszej duchowości. Z Maryją, Jego Matką, niesiemy innym Zbawiciela, którego sami poznaliśmy. Na tej drodze prowadzi nas i oświeca Duch Święty.
11. W naszej medytacji i kontemplacji Słowa Bożego w świetle naszej rzeczywistości oraz w sprawowaniu Sakramentów, łączymy naszą modlitwę i działanie. W ten sposób usiłujemy przeżywać swoje powołanie do świętości i zachęcać do tego innych.
12. Świadectwo Ojca Jordana i bł. Marii od Apostołów inspiruje nas, abyśmy byli ludźmi modlitwy, podjęli Krzyż ze względu na naszą misję, niezachwianie ufali Opatrzności Bożej i prowadzili proste życie oraz mieli szczególne nabożeństwo do Maryi jako Matki Zbawiciela.
13. Ukazujemy dobroć i łaskawość Boga zarówno w naszej misji, jak i we wzajemnych relacjach w ramach Rodziny Salwatoriańskiej. W modlitwie i dialogu staramy się o wzajemne zrozumienie i jesteśmy gotowi przebaczać.

“Przede wszystkim członkowie powinni pielęgnować miłość wzajemną,
aby (…) było widać, że są towarzyszami Apostołów, uznając za swoje
szczególne dziedzictwo słowa naszego największego Mistrza Jezusa
Chrystusa (…): ‘Przykazanie nowe daję wam, byście się wzajemnie
miłowali jak ja was umiłowałem’”
Reguły dla Pierwszego Stopnia Apostolskiego Towarzystwa Nauczania 1882 

14. Jako Rodzina Salwatoriańska staramy się dawać widzialne świadectwo mężczyzn i kobiet z różnych kultur i środowisk, pracujących wspólnie dla misji, ręka w rękę. Kultywujemy wzajemne zaufanie i szacunek dla różnic między nami, uczymy się od siebie nawzajem i cenimy wkład, jaki każdy może wnieść w nasze życie i misję.
15. Aczkolwiek trzy gałęzie są autonomiczne, to nasz charyzmat wyraża się także w naszym współdziałaniu. Współpracujemy w nowych inicjatywach, gdzie potrzebne są dary wszystkich oraz wspierając inne gałęzie w miarę możliwości we właściwych im apostolatach i działalności.
16. Cała Rodzina Salwatoriańska podziela odpowiedzialność za promowanie wzajemnego zrozumienia i rozwój poczucia wspólnej tożsamości przez uczestnictwo w zebraniach, dialogu i wspólnych projektach. 
17. Nasi liderzy koordynują współdziałania między nami i promują świadomość naszej tożsamości i uniwersalizmu jako Rodziny Salwatoriańskiej oraz zaangażowanie się na rzecz solidarności wśród tych trzech gałęzi.
    1. Na poziomie krajowym w krajach gdzie obecni są członkowie dwóch lub trzech gałęzi Rodziny Salwatoriańskiej, współpracę promuje się poprzez spotkania ich zarządów i poprzez krajowy zespół koordynujący z przedstawicielami każdej gałęzi. 
    2. Na poziomie międzynarodowym współpracę promuje się poprzez spotkania zarządów, łączone komisje i poprzez kapituły generalne księży/braci i sióstr oraz spotkania Rady Międzynarodowej Wspólnoty Boskiego Zbawiciela w tym samym roku kalendarzowym. 
    3. Liderzy każdej z trzech gałęzi współpracują w podejmowaniu decyzji dotyczących bezpośrednio całej Rodziny Salwatoriańskiej.

Jako naśladowcy Ojca Franciszka Jordana i bł. Marii od Apostołów, przeniknięci ich duchem misyjnym, przyjmujemy tę kartę jako wyraz naszej tożsamości jako Rodziny Salwatoriańskiej. Prosimy o wstawiennictwo Ojca Franciszka i bł. Marię od Apostołów, aby każdy z nas przyjął nasze powołanie salwatoriańskie z gorliwością i wdzięcznością.