Historia salwatorianów w Demokratycznej Republice Kongo sięga 65 lat wstecz. Nasi współbracia, zaangażowani w różnych miejscach, które często dzielą ogromne odległości, są blisko ubogich i podatnych na krzywdę w każdej wspólnocie, w jakiej żyją i pracują. Na przestrzeni lat udało im się także zbudować dobre i solidne relacje z lokalnymi partnerami i władzami oraz wsłuchać w najbardziej palące – i często bardzo podstawowe – potrzeby.
Budując i prowadząc kompleks szkolny w wielkomiejskim Bel-Air, salwatorianie odpowiedzieli na dotkliwą potrzebę, wyrażaną przez ludność lokalną, zgodną z pięciofilarową strategią rządu, z których jednym jest zdrowie i edukacja.
Bel-Air jest gęsto zaludnionym dystryktem Lubumbashi, drugim co do wielkości miastem R. D. Kongo. Spośród ponad sześćdziesięciu tysięcy mieszkańców Bel-Air prawie jedną trzecią stanowią dzieci pomiędzy piątym, a czternastym rokiem życia. Nie mniej jednak w dystrykcie tym znajduje się tylko pięć szkół podstawowych, a wszystkie z nich nie mogą pomieścić tylu dzieci i mają niski poziom. Większość rodziców nie dysponuje wystarczającymi funduszami, które pozwoliłyby posłać dzieci komunikacją miejską do szkoły w sąsiednim dystrykcie, a jest za daleko i zbyt niebezpiecznie, żeby pokonywać ten dystans pieszo. W konsekwencji wiele dzieci nie otrzymuje w ogóle żadnej podstawowej edukacji, nie mówiąc o jakiejś bardziej zaawansowanej.
Wspierani przez SOFIA, które wniosło wkład w rozwój tej inicjatywy, zbieranie funduszy i realizację projektu, salwatorianie założyli najpierw przedszkole, które było gotowe w 2012 roku. Następnie zajęli się budową nowej szkoły podstawowej w tym samym kompleksie, który nazwali Wokovu, co w języku kiswahili oznacza Zbawienie. Ze względu na ogromne zapotrzebowanie i napływ kandydatów do szkoły z całego Bel-Air, w latach 2013-2014 wybudowano osiem dodatkowych klas. W roku szkolnym 2014-2015 liczba uczniów wyniosła 715 osób (370 chłopców i 345 dziewczynek, co stanowi bardzo ważną liczbę, biorąc pod uwagę fakt, że o dziewczynkach się „zapomina”, kiedy rodzice muszą zdecydować o tym które ze swoich dzieci posłać do szkoły). We wrześniu br. otwarto VI klasę i dzisiaj zapisanych jest 925 dzieci. Stale wzrasta też liczba przedszkolaków (od 468 zapisanych w roku 2014-2015 do 540 w chwili obecnej).
Poza liczbami, mimo że dotychczas szkoła podstawowa działała przez trzy okresy, wywarła już ona zauważalny wpływ:
- W Lubumbashi dodatkowych 800 uczniów szkoli się na poziomie podstawowym, a od roku szkolnego 2016-2017, rocznie setka dzieci będzie mogła pójść do szkoły średniej.
- Równe szanse dla chłopców i dziewczynek: 45% dzieci kończących szkołę podstawową w Wokovu będą stanowiły dziewczynki.
- Szkoła Wokovu może zapewnić dobrej jakości edukację dzięki odpowiedniej infrastrukturze, dobrze dobranym nauczycielom i dobremu zarządzaniu pod salwatoriańskim nadzorem.
- Rodzice są zadowoleni z tego, że ich dzieci po opuszczeniu przedszkola mogą kontynuować naukę oraz rozwijać umiejętności i wartości w Wokovu i że nie muszą już ich posyłać do źle funkcjonujących lub daleko położonych szkół podstawowych. Zapewnia im to także m.in. komfort psychiczny i dodatkowy czas, który mogą poświęcić edukacji swoich dzieci oraz pracy.
- Generalnie nowa szkoła podstawowa przyczynia się do społeczno-gospodarczego i ludzkiego rozwoju na tym obszarze. Umacnia spójność społeczną dzięki codziennej wymianie wśród dorosłych i dzieci oraz dzięki temu, że więcej dzieci uzyska wykształcenie podstawowe w dobrej szkole, gdzie zwraca się bardzo uwagę na rozwój i pielęgnowanie wartości obywatelskich i moralnych.
- Zachęta dla lokalnej solidarności i oddolnych inicjatyw na rzecz najuboższych z ubogich, takich jak zbieranie przez rodziców odzieży używanej dla najbardziej potrzebujących dzieci w Lubumbashi.
