W dniach od 13 sierpnia do 7 września 2018 roku salwatorianie tworzący męską gałąź Rodziny Salwatoriańskiej spotkają się w St. Ottilien w Niemczech na XIX Kapitule Generalnej. Wydarzenie to wymaga podjęcia planów i przygotowań. W związku z tym w roku ubiegłym ustanowiono Komisję ds. Przygotowania Kapituły, której zlecono wszystkie te zadania. Do tej pory Komisja odbyła już cztery spotkania, a ostatnie z nich odbyło się w dniach 19-23 lipca 2017 roku właśnie w St. Ottilien. 

W swoich staraniach salwatorianie znaleźli ważnego partnera w osobach Apostołów Jezusa oraz związanej z nimi organizacji humanitarnej Apostołowie Jezusa. Posługa dla osób cierpiących na AIDS (AJAM), mającej swoją lokalizację w Kenii. Apostołowie Jezusa to młoda diecezjalna wspólnota zakonna, założona w 1968 roku w Ugandzie. Przekonała ona biuro SOFIA o poważnym charakterze swoich intencji i dowiodła, że jej członkowie dysponują bardzo dobrym przygotowaniem. Organizacja AJAM została zaś ustanowiona w roku 2000, przyjmując za swoje zadanie odpowiedź na wyzwania, jakie niesie z sobą epidemia HIV/AIDS w okręgu Kajiado, na ubogim, częściowo rolniczym, a częściowo miejskim terenie pod Nairobi. W trakcie wieloletniej już realizacji swojej misji zapobiegania epidemii HIV/AIDS, jej kontroli, ograniczania i przeciwdziałania jej konsekwencjom na poziomie społeczności lokalnej, organizacja AJAM wypracowała oddolny, wszechstronny program, który ma za zadanie walkę z rozpowszechnianiem się choroby oraz rozwiązywanie związanych z nią problemów.

Przełożeni europejskich prowincji Towarzystwa Boskiego Zbawiciela: Austrii, Belgii, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch, Polski, Hiszpanii i Szwajcarii, zebrali się w dniach 28-30 MAJA 2017 roku w klasztorze w Steinfeld w Niemczech na swoim dorocznym spotkaniu, podczas którego przeprowadzono również konsultacje dotyczące przyszłości Towarzystwa w Europie Zachodniej.

Salwatoriańskie Biuro ds. Pomocy Międzynarodowej SOFIA opublikowało sprawozdanie ze swojej trzyletniej działalności za lata 2014, 2015 i 2016, zawierające przegląd projektów podejmowanych w tym okresie w ramach salwatoriańskiej aktywności na całym świecie, przede wszystkim w krajach ubogich.

W nocy z 7 na 8 lutego 2017 roku w slumsach Paroli w Manili wybuchł wielki pożar. Właśnie na tym terenie salwatorianie wraz ze swoją lokalną organizacją pozarządową Puso sa Puso realizują program ALSA BUHAY, stanowiący holistyczne połączenie alternatywnych inicjatyw edukacyjnych. Program ten niesie wsparcie dzieciom i miejscowym rodzinom.

Nieprzerwanie, na całym świecie, Salwatorianie zbierają się aby rozpoznawać drogę służenia ludziom, poszukując wspólnie w twórczy sposób środków, które były by pomocne w drodze do zbawienia.

Ks. Milton Zonta, przełożony generalny, przygotował nowy list pasterski do wszystkich członków Towarzystwa, zatytułowany Owoce i pytania XIV Synodu Generalnego. List datowany na dzień 8 grudnia 2016 roku został przygotowany w siedmiu językach.

Salwatorianie przybyli do Wenezueli sześćdziesiąt lat temu i są tam dziś obecni w trzech miejscach: w Caracas, San Félix i Méridzie. W Caracas mają już za sobą cały ciąg realizacji ważnych apostolatów społecznych, przede wszystkim w okręgu podmiejskim Catia. W tych ogromnych slumsach, położonych na stromych wzgórzach na przedmieściach wielkiego miasta, miejscu uważanym za jedno z najniebezpieczniejszych na świecie, nasi współbracia założyli cztery szkoły, ośrodek zdrowia z przenośną kliniką i dwa schroniska dla dzieci.

W sierpniu koordynatorka biura SOFIA na Azję i Amerykę Łacińską Daniela Coppola odwiedziła wspólnoty salwatoriańskie wschodnioazjatyckiego wikariatu misyjnego. Towarzystwo Boskiego Zbawiciela jest obecnie reprezentowane na Filipinach przez ośmiu kapłanów oraz sześćdziesięciu trzech innych członków: kandydatów, studentów filozofii, nowicjuszy i scholastyków studiujących teologię.

Od kilku lat SOFIA zbiera fundusze na realizację projektów salwatoriańskich na Filipinach, w szczególności projektów wdrażanych przez Puso sa Puso, miejscową organizację pozarządową, którą założył ks. Artur Chrzanowski. Głównym celem misji Danieli było uzyskanie głębszego wglądu w potrzeby i problemy tego terenu, a także uczestnictwo w zewnętrznej ocenie działalności Puso sa Puso, w tym również w ocenie ALSA BUHAY, alternatywnego programu edukacyjnego dla dzieci i młodzieży, która porzuciła naukę, a także dla młodych ludzi będących analfabetami a mieszkających w Parola bądź Payatas, obszarach slumsowych stolicy Filipin. Obszary te zyskały sobie złą sławę, a jeden z nich mieści się na terenie ogromnego wysypiska śmieci.